Czy samo oświadczenie poszkodowanego wystarczy do uznania zdarzenia za wypadek w drodze z domu do pracy?
Nie ma bezpośrednich świadków zdarzenia, poszkodowany dysponuje dokumentacją medyczną.
Czy mimo zeznań poszkodowanego i dokumentacji medycznej wskazującej na wypadek w drodze można nie uznać zdarzenia za wypadek w drodze, jeśli nie ma świadków?
Przełożony nie widział wypadku w drodze do pracy, ale pracownik zaraz po stawieniu się w pracy, przyszedł do niego i zgłosił zdarzenie, a przełożony jest pierwszą i jedyną osobą, która miała styczność z pracownikiem.
Czy w takim przypadku przełożony jest świadkiem, np. pośrednim?
Czy jeśli wypadek miał miejsce w centrum miasta i jedynym świadkiem był przypadkowym przechodzień i pracownik wziął jego dane, czy pracodawca ma prawo wezwać taką osobę w celu uzyskania od niej wyjaśnień?
Odpowiedź
1. Brak świadków zdarzenia nie stanowi przeciwwskazania do uznania zgłoszonego przez pracownika zdarzenia za wypadek w drodze do lub z pracy.
2. Brak świadków zdarzenia nie może stanowić przyczyny nieuznania zdarzenia za wypadek w drodze do lub z pracy.
3. W przypadku, w którym poszkodowany w wypadku w drodze do pracy pracownik zgłosił ten fakt przełożonemu niezwłocznie po stawieniu się w pracy, osoba sporządzająca kartę wypadku w drodze do lub z pracy może taką osobę potraktować jako świadka wypadku (pośredniego).
4. W przypadku wskazania przez poszkodowanego w wypadku w do pracy lub z pracy świadka zdarzenia niebędącego pracownikiem zakładu pracy, w którym poszkodowany jest zatrudniony, osoba sporządzająca kartę wypadku w drodze do lub z pracy powinna spróbować nawiązać z nią kontakt. Udzielenie wyjaśnień dotyczących danego zdarzenia będzie wyłącznie jej dobrą wolą, w związku z czym pracodawca nie może oczekiwać, że taka osoba będzie stawiała się we wskazane miejsce na żądanie osoby sporządzającej dokumentację powypadkową.
Uzasadnienie
W myśl art. 57b ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – dalej u.e.r., za wypadek w drodze do lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do lub z pracy, mimo że droga została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego, ze względów komunikacyjnych, najdogodniejsza.
Za drogę do lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca:
1) innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego,
2) zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,
3) zwykłego spożywania posiłków,
4) odbywania nauki lub studiów.
Ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku w drodze do pracy lub z pracy dokonuje się na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzoru karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz terminu jej sporządzania – dalej r.u.z.w.d.
Przepisy r.u.z.w.d. obligują pracodawcę poszkodowanego pracownika do sporządzenia – po ustaleniu okoliczności i przyczyn zdarzenia, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku – karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Dokument ten, zgodnie z art. 92 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. m- Kodeks pracy, stanowi podstawę do wypłaty pracownikowi 100% wynagrodzenia za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Wynagrodzenie to, a właściwie zasiłek chorobowy, zgodnie z art. 4 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przysługuje od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego.
Uznanie zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy powinno nastąpić na podstawie:
1) oświadczenia poszkodowanego, członka jego rodziny lub świadków co do czasu, miejsca i okoliczności zdarzenia,
2) informacji i dowodów pochodzących od podmiotów badających okoliczności i przyczyny zdarzenia lub udzielających poszkodowanemu pierwszej pomocy (np. policji, służb ratunkowych itp.),
3) ustaleń sporządzającego kartę.
W razie braku bezpośrednich świadków zdarzenia, osoba sporządzająca kartę wypadku w drodze do lub z pracy powinna oprzeć się na oświadczeniu poszkodowanego oraz swoich ustaleniach (np. wystąpieniu do zarządcy terenu, na którym doszło do zdarzenia w celu uzyskania nagrania z monitoringu). Odmowa uznania zdarzenia za wypadek w drodze do lub z pracy wymaga uzasadnienia.
